تأثیر تنش خشکی و محلول پاشی نانواکسید آهن بر عملکرد دانه، محتوای یونی و رنگدانه های نورساختی کنجد

به منظور بررسی تأثیر تنش خشکی و محلول پاشی نانواکسیدآهن  بر عملکرد کنجد (رقم اولتان)، آزمایشی به صورت کرت های خردشده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در مزرعة دانشگاه شاهرود اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح تنش خشکی: 7= =w1شاهد، 12=w2 و 17w3=روز دور آبیاری به عنوان عامل اصلی و چهار سطح محلول پاشی نانواکسیدآهن: 0f1== شاهد، 5/0f2=، 1f3= و 5/1f4= کیلوگرم نانواکسیدآهن در 1000 لیتر آب به عنوان عامل فرعی لحاظ شدند. نتایج نشان داد اثر متقابل خشکی و نانو تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه، زیست توده، هدایت روزنه ای، رنگدانة سبزینة (کلروفیل) b، کارتنوئید و درصد نیتروژن دانه داشت. بیشترین عملکرد دانه و زیست تودة تولیدی از تیمار w1f3، هدایت روزنه ای از تیمار w1f2، سبزینة b از تیمار w1f4، کارتنوئید برگ از تیمار w2f3 و درصد نیتروژن دانه از تیمار w3f3به دست آمد. در بین دیگر صفات، تنها شمار شاخة فرعی در بوته و غلظت پتاسیم دانه تحت تأثیر دو تیمار اصلی قرار گرفتند. اما شمار دانه و وزن دانه در کپسول تنها تحت تأثیر تنش خشکی واقع، با افزایش تنش از w1 بهw3   به ترتیب به میزان 3/12 و 7/27 درصد از آنها کاسته شدند. در این بین غلظت فسفر و پتاسیم برگ و نیز فسفر دانه تحت تأثیر هیچ کدام از تیمارها واقع نشدند. به طورکلی می توان گفت در شرایط تنش خشکی، محلول پاشی نانواکسید به میزان 1 کیلوگرم در 1000 لیتر آب می تواند تا حدی مانع تأثیر سوء خشکی بر عملکرد کنجد شود.